İçimizdeki Alev

Basbasa oldugumuz zamanlar bebegim, bir alev kaplar icimi..
Bu alev ki, askimizin alevinden de gorkemlidir petegim!
Haril haril yanar bedenimde, cikmak ister, cikamaz..
Cunku toplum der ki, askinin yaninda osurmak bir romantige hic yakismaz..

Duyamiyor musun icimde yukselen bu cigligi bebegim?
Got kaslarimla body building mi olmali activitiesimde illa, soyle petegim!
Her osurugun sessizce yaklasmasinda putlasir suratim, ama gozlerim hulyali..
Okuyamazsin! Okuyamazsin p-p-p-poker suratimi!

Bikmadin mi sindirim sistemimizi askimizdan boylesine dislamaktan?
Sikilmadin mi artik kimsenin inanmadigi bu sonsuz yalandan?
Icindeki alevin ozgurluge kavusmasini duymuyor musun saniyorsun tuvalet kapisindan?
Oyle gorkemli bir alev ki, tum sarayi uykusundan uyandirir prensesim!

Ayriligimizdan beri canim,
Bagirsaklarim tipki ilkokul cocuklari gibi sen,
Kirlarda kosan bir taymiscasina afacan..
Bu ozgurlugun bedeli askimizdiysa, ben odemeye basindan beri raziydim..