Uzanıyorum gecenin karanlığında yanına
Ellerim, ellerim kalçanı kavrıyor sıkıca
Nefesimiz karışıyor birbirine
Ve öpüyorum seni zehirli dudaklarımla
Acı çekiyorsun her öptüğümde biliyorum
Bense o acıyı bir ömür boyunca çekiyorum
Ve bu yüzden her gece seni yatağımız da bırakıp
Tuvalete kapanıyorum.
Ne söylersen söyle ben böyleyim,
Dudağımdaki zehirden vazgeçemem.
Çünkü bu zehir hatıra bana:
Urfalı dostum Erdem'den.
Onun isotlu çiğ köftesinden.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder